Afgelopen woensdag, op 6 november, Wilco van der Laan trad op voor een selecte groep fotoamateurs.
Ik schrijf “trad op”, want wat eigenlijk als een lezing geboekt is zou in zijn geval veel meer een optreden moeten heten. Hij heeft een schat aan informatie paraat en presenteert zijn kennis met een aanstekelijk enthousiasme, zeer ontspannen, heel expressief.
Hij begint zijn verhaal met het statement dat hij zeer geboeid is geraakt door de natuur in zijn directe woonomgeving, ‘het Roegwold is mijn achtertuin’. ‘Luister nou toch eens, het is toch net lente?’, zegt hij bij een foto met het bijbehorende gefluit van een veldleeuwerik.
De nadruk ligt bij het fotografische werk van Wilco van der Laan op een zo zuiver mogelijke documentatie van dieren en planten in het natuurlijke landschap. Met daarin opgenomende zichtbaarheid van menselijk handelen, een damster boerderij, een molen, een scheepswerf, een kerktoren, het ‘knuppelpad’.
Wilco van der Laan is een zeer gedreven fotograaf en natuurliefhebber, hij hield zichzelf tijdens zijn presentatie nog net in bedwang niet helemaal euforisch te worden en het lukte hem af te ronden binnen de geplande tijd. Ruim twee uur heeft hij zijn publiek geboeid met woord, beeld en geluid.
Veel toehoorders zullen aan zijn dringende oproep gehoor geven en gaan met hun camera met weer of geen weer in elk seizoen op stap, de natuur in!
